Eerste wedstrijddag

Koen de Jong was als enige AVW-er ook op de zaterdag present. Hij moest die dag vroeg op, de wekker ging om 7.00 uur af. Na een zomervakantie lang uitslapen voelde dit voor hem al als zijn eerste topprestatie.

De eerste wedstrijddag kwam hij uit op het onderdeel 100 meter Horden. In totaal hadden zich 46 atleten voor dit onderdeel ingeschreven. Koen moest direct om 11.00 uur in de eerste serie van start. Op papier zag deze serie er erg snel uit: vijf van de acht atleten hadden een P.R. op de 100mH onder de 15 seconden staan. Koen kon dus niet á la Usain Bolt rustig zijn serie uitlopen.  Hij won zijn serie met overmacht in een snelle tijd van 14,29 sec. Hiermee kwalificeerde hij zich automatisch voor de halve finale, later die middag. Ook deze won hij in een ijzersterke race. Zijn eindtijd hier van 14,37 viel hem echter wat tegen.

Nu Koen de finale had gehaald zat er dus een podiumplaats in. Gezien zijn gelopen eindtijden behoorde dit zeker tot de mogelijkheden. De finalerace eindigde echter in mineur. Na een goede start liep hij de eerste drie horden gelijk op met de favorieten. Maar toenâ¦. trapte hij boven op de vierde horde en raakte volledig uit balans. Al struikelend kon hij de vijfde horde nog net nemen en kon hij zijn race toch nog wel uitlopen. Totaal gedesillusioneerd kwam hij als achtste binnen.

Maar ondanks zijn verloren race heeft hij een prima prestatie neergezet.

Tweede wedstrijddag

De tweede dag kreeg Koen gezelschap van 2 clubgenoten. Simone had zich ingeschreven voor de 80m Horden en Twan had zich, evenals Koen, ingeschreven voor Verspringen. Naast deze  atleten waren de trainers Tim Klinkhamer, Rick Verwey en Frank van Grinsven ook naar Amsterdam afgereisd om hun pupillen bij te staan. Hartstikke tof, jongens.

Simone had lang getwijfeld of ze wel mee zou doen. De hele zomervakantie had ze namelijk last van haar knie en ondanks de wekenlange rust ging dit niet over. Ze wilde deze unieke kans echter niet voorbij laten gaan en had besloten toch aan het NK mee te doen.

In haar serie van de 80m Horden, die ze glansrijk en met een mooie techniek won, was aanvankelijk niets te merken van de blessure. Direct na de finish greep Simone naar haar knie, die weer heel erg opspeelde. Iedereen dacht dat dit het einde van haar wedstrijd was. Maar de coolpack van de EHBO had wonderen verricht. De halve finale dacht ze wel weer te kunnen lopen.

Ook hierin ging ze zeer voortvarend van start en het zag er helemaal naar uit dat ze haar halve finale ging winnen. De laatste horde was haar echter te veel. De pijn in haar knie was ondraaglijk waardoor ze direct haar race moest staken. Al haar tegenstanders passeerden haar alsnog waardoor dit het definitieve einde van de wedstrijd was.

Naderhand was iedereen er van overtuigd dat ze bij volledige fitheid hoog had kunnen eindigen. Het mocht echter niet zo zijn.

Tijdens de hordenseries voor de meisjes waren Twan en Koen begonnen aan de kwalificatiereeks voor het Verspringen.  De limiet voor automatische kwalificatie stond op 5,80m. Koen voldeed met 5,99m hier direct aan in zijn eerste sprong. Twan had overduidelijk de vakantie nog in zijn benen. Met 4,20m, na drie sprongen, bleef hij ver van zijn persoonlijk record verwijderd en was zijn wedstrijd helaas voorbij. Dit gold tevens voor 34 andere atleten die zich niet hadden gekwalificeerd.

Koen ging zoals gezegd door naar de wedstrijd tussen 12 atleten.  Traditioneel maakte hij het weer erg spannend. Zijn eerste 2 sprongen waren erg ver (rond de 6,50m), maar beiden ongeldig. De derde poging was vervolgens zijn laatste kans om nog bij de laatste 8 in de finale te komen.  Hij moest daarom geldig een een behoorlijke afstand springen. De 5,88m die hij toen sprong betekende dat hij als vijfde de finale in mocht, waar hij nog drie sprongen mocht maken. Met deze sprongen verbeterde hij zich nog tot 6,12m wat uiteindelijk een vierde plaats betekende.

Ook hier had een podiumplaats erin gezeten, maar de vierde plaats van heel Nederland betekent nog altijd een geweldige prestatie. Koen weet dat een hogere klassering erin zit en is er van overtuigd dat het hem een keer gaat lukken. We wachten af en blijven hem volgen.