Topprestaties in de regen

Het blaadje van uw verslaggever regende nat en droogde door de zon, verkreukeld, weer op. Daarmee vertelde het eigenlijk in een notendop het verhaal van de derde Stedenwedstrijd van dit seizoen. In Wageningen kwamen we samen op 13 juni voor de Athletics Champs. En het regende. Eerst nog zachtjes en toen het tijd was voor de warming up al harder. Bij een aantal meiden van team 8 – voor het gemak omgedoopt tot ‘team 2 geel’ – stond het gezicht dan ook op onweer. Sjokkend en mopperend trokken ze het veld op voor de opwarmoefeningen. Het regende gestaag door.

Als vader van Myrthe volgde ik daarna de meisjes A2-pupillen van team 2 geel. De estafette verliep rommelig, of voor de liefhebber: prettig chaotisch. Af en toe stond iemand te slapen bij de wissel. Een ander gleed uit. Weer een ander rondde de verkeerde pylon. Wat moest dit worden?

De voornemens van de meeste dames waren nog wel zo goed. Zo wilde Eveline Schaaps haar pr met hoogspringen verbeteren. “Mijn doel is 1,15 meter, maar 1,10 is ook goed.” Isis Maarse mikte maar liefst op 1,20 meter hoog en een splijtende tijd op de horden. Terwijl Aukje Pijlman het hoogspringen oversloeg maar wel een flink aantal meters wilde toevoegen aan haar pr bij het meters maken. Liz Jacobs had een brede ambitie: “Ik wil een pr halen bij welk onderdeel dan ook.”

Karlijn Adriaansen wilde graag over de 1.15 meter bij het hoogspringen komen en minstens 1.400 meter hardlopen binnen de 6 minuten. Kim van Ringelestein koos ook voor hoog om haar pr te verbeteren: ze wilde over de 1,05 meter komen. Hoog was ook waar Myrthe Deurloo wilde scoren minimaal 95 centimeter moest het worden, maar het liefst 1 meter. Alleen Kirsten Veenman had geen sportief doel deze dag.  “Ik wil de dag doorkomen en niet in slaap vallen”, sprak zij aan het begin. Het bleken helaas profetische woorden. Kirsten, die een ‘jetlag’ had vanwege een schoolkamp met doorwaakte nachten, moest helaas na het eerste onderdeel afhaken. Een oorontsteking was spelbreker.

Bij de rest van het team tekende zich een ware metamorfose af, zodra ze bij de hoogspringlat kwamen. In de stromende regen, bleken de meiden ineens bloedfanatiek en sneuvelde inderdaad pr na pr. En ook op de navolgende onderdelen kogelstoten, hordenlopen, polstok-verspringen, vortex werpen en meters maken, bleef de scoringsdrift en moedigden de atletes elkaar flink aan. Zelfs nog voor de zon even na twaalven weer doorbrak en de atletes (en het notitieblokje van de verslaggever) weer opdroogde, was de dag weer goed.

Even na twee uur kon de rekening worden opgemaakt. Waren de persoonlijke doelen gehaald?  Eveline Schaaps haalde met hoogspringen 1,05 meter, die laatste 5 centimeter naar haar doel – 1,10 meter – zat er niet in. Isis Maarse sprong over de 1,05 meter, maar haar streefhoogte van 1,20 was ook wel heel hoog gegrepen. De 60 meter horden liep ze in 12,8 seconden.

Aukje verbeterde haar pr bij het meters maken van 1.125 naar 1.275 meter. Liz Jacobs ging als een speer bij de meeste onderdelen, maar alleen zij weet of dit ook persoonlijke records heeft opgeleverd. Karlijn Adriaansen haalde 1,10 meter bij het hoogspringen, 1,15 meter zal tot de volgende wedstrijd moeten wachten. Net als de 1.400 meter die ze wilde lopen bij het meters maken. Daar bleef ze steken op een verdienstelijke 1.375 meter. Kim van Ringelestein haalde deze dag haar persoonlijke doel: ze sprong over de lat op 1,05 meter. Myrthe Deurloo haalde met 95 centimeter hoog haar minimaal ten doel gestelde hoogte. 1 meter was voor haar net te hoog.

Het team 2 geel werd derde in Poule A met 1.590 punten.

Peter Deurloo (vader van Myrthe Deurloo, A2 pupil)

=========================================

Oei, zaterdag de 13e

Oei, is zaterdag de 13e dan ook al een ongeluksdag nu het weer bij aankomst in Wageningen toch wat tegenvalt? Een flinke groep van 76 atleten meldt zich bij Pallas 67 om er ondanks de regen toch flink tegenaan te gaan.

De estafette dient als goede opwarmer en een extra uitdaging wordt het om niet bij de pionnen onderuit te glijden op het natte gras. AV Wijchen lijkt hier heel goed te finishen, maar deze uitslagen zijn op atletiek.nu nog even niet te vinden.

Loek Derks, C pupil, nr. 118 zat niet zo te wachten op een interview van onze verslaggever, maar kon wel vertellen dat hij het heel leuk vond om op een blauwe baan te mogen lopen. Hij had niet het idee dat de baan sneller was.

Toen de regen plaatsmaakte voor een voorzichtige zonneschijn kon Kim van Ringelestein met nr. 13 melden dat 13 vanaf nu haar geluksgetal is. Ze had al op twee onderdelen haar PR verbeterd. Vooral blij was ze met de 1,05 m op het hoogspringen.

Als slotstuk kon iedereen het laatste restje energie nog kwijt tijdens het onderdeel ‘metersmaken’.  Marleen Venema kwam na 6 min. uitgeput over de finish toen trainster Sanne haar toeschreeuwde: “Je mag nog naar de volgende pion lopen!” “Mag kruipen ook?” zei Marleen die al op de knieën was gezakt.

Moe maar voldaan kon het hele team terugkijken op een gezellige dag in Wageningen. Dank voor de inzet van alle chauffeurs, begeleiders en natuurlijk de trainers.

Jeroen Spitzen (vader van Anna Spitzen, C pupil)

=========================================

Verslag derde stedenwedstrijd pupillen op 13 juni in Wageningen

Tijdens de derde stedenwedstrijd zijn de weergoden ons aanvankelijk niet erg gunstig gezind. Ziet het er bij vertrek in Wijchen nog goed uit (na een tropische vrijdag was het gelukkig 's nachts een beetje afgekoeld), al direct na aankomst in Wageningen begint het te miezeren. Op het enthousiasme van de atleten heeft dit mindere weer daarentegen geen enkele invloed. Hoewel een pupillenwedstrijd er voor een buitenstaander vast zal uit zien als een enorme chaos, weten de kinderen en begeleiders wel beter: precies op de aangegeven tijd wordt de wedstrijd met bovenmatig enthousiasme begonnen.

Voor het gele team van de pupillen B betekent dit fietsband slingeren, een premature voorloper van het beter bekende discuswerpen.  Ook hiervoor is al de nodige techniek vereist, iets wat bijvoorbeeld Iris en Erin al bijzonder goed beheersen, zelfs in de stromende regen. Daarna volgt het onderdeel hurkhoog,  een voorloper van het hoogspringen. Dit onderdeel verwacht ook de nodige precisie, goed afzetten in combinatie met ver- en hoogspringen. Onder andere Anne gaat dit bijzonder  goed af! Bij het volgende onderdeel vortex (speerwerpen voor pupillen) zien de meegereisde supporters dat er weer andere talenten op staan. Zo gooit Miel zo ver dat de jury ternauwernood opzij kan stappen.

Langzaam klaart het vanuit het zuiden een beetje op en breekt het zonnetje door, zodat iedereen met nog meer enthousiasme zich naar de start van de 40 meter horden begeeft. Onder andere Niek draait zijn hand hier niet voor om en snelt makkelijk over de horden. Na een kleine – welverdiende, en broodnodige –  pauze worden de horden opgeruimd, en wordt er over dezelfde afstand gesprint, een van favoriete onderdelen van Minke. Het afsluitende onderdeel is het welbekende meters maken, dat ervoor zorgt dat alle jonge atleten zich nog eenmaal helemaal geven om daarna moe maar voldaan de beloning in de vorm van een zak popcorn in ontvangst te nemen.

Als ouder is het prachtig om te zien dat iedereen ontzettend fanatiek wordt aangemoedigd, er een enorme teamgeest heerst, maar vooral dat er met veel plezier samen wordt gesport! Daar gaat het tenslotte uiteindelijk om. En die ene bui, ach die vergeten we gewoon!

Rolf Keltjens (vader van Minke Keltjens, B pupil)