Vroege vogels
's Morgens om 7:30 uur was er al volop bedrijvigheid op de baan. Ben en Vincent - de mensen van de Elektronische Tijd - waren hun apparatuur aan het installeren en Marcel en Paul liepen af en aan met wedstrijdmaterialen van garage naar de baan. Ondertussen waren de mannen van het geluid gearriveerd en bouwden een indrukwekkende geluidsinstallatie op. Het leek wel of Marco Borsato kwam optreden.
Langzaam maar zeker druppelden rond 9.00 uur de eerste atleten binnen. Gestoken in de mooie rode jacks van de nieuwe clubkleding vulden zij het terras voor de kantine en begonnen alras aan hun eerste inlooprondjes. Aan de geconcentreerde blikken op het gezicht kon je aflezen dat ze er duidelijk zin in hadden. Hier had men een jaar lang naar uitgekeken. Sporten en gelijkertijd lol hebben in de gemoedelijke sfeer van hun eigen baan en clubgenoten. Dat is wat de clubkampioenschappen zo uniek maakt.

Titanenstrijd
Even na 10.00 uur klonk het eerste startschot. Dit betrof meteen de titanenstrijd op de 100 meter tussen de sprintkanonnen van AV Wijchen. A-junior Yoeri Steenbergen was erop gebrand om zijn oudere concurrenten in een rechtstreeks duel te verslaan. Uiteindelijk was er de finishfoto van de ET nodig om Sander van Gelderen vóór Yoeri als winnaar aan te kunnen wijzen. Met zijn tijd van 11,94 sec. leverde Sander direct zijn visitekaartje af voor een spannende wedstrijd die dag. De 100m serie van de mannen was nog maar koud afgelopen of het eerste protest was al bij de wedstrijdleider Rob ingediend. Microfonist Ronald was wel in voor sensatie en kondigde het nieuws dat regerend clubkampioen Rick Verweij mogelijk niet binnen zijn baan was gebleven met opgewonden stem aan. Op een licht sadistische toon trok hij het sensationele nieuws even later weer in. Het protest was immers na bestudering van de beelden resoluut door de wedstrijdleiding afgewezen. De stemming was dus binnen een half uur meteen gezet. De heren senioren zouden alles uit de kast halen om de tegenstanders uit hun evenwicht te brengen.
Terwijl de mannen zich verder kibbelend naar de hoogspringmat begaven stond er een onverwacht grote afvaardiging heren en dames masters aan de start voor hun 100m. Voor veel van deze masters was het hun debuut op een baanwedstrijd. Voor het eerst in de historie van de clubkampioenschappen had zich een grote groep atleten uit de "maandagavondloopgroep" aangemeld voor het clubkampioenschap. Om toch enigszins bekend te worden met de onderdelen van dit kampioenschap hadden de dames en 1 heer een spoedcursus gevolgd bij Tim, Jos en Michael. En zie het resultaat. Mede dankzij hun enthousiaste deelname zorgden zij voor een sportieve strijd dat uiteindelijk 13 clubrecords bij de masters opleverden.
"Wij van de baanatletiek" hopen dat deze deelname van lopers uit de loopgroepen een doorbraak betekent voor nog véél meer deelnemers uit de loopgroepen volgend jaar.

Jong en oud
De jongste atleetjes van AVW mochten deze dag uitslapen. Na goede ervaring vorig jaar liet de WOC de pupillen pas om 11.00 uur starten met hun eerste onderdeel. Met deze jonge toppertjes op de baan was het sportfestijn compleet. Jong en oud deden hun uiterste best om zich van hun beste kant te laten zien. Zo keken de jongste pupillen met open mond naar de hoogspring prestaties van hun oudere clubgenoot Koen de Jong. Deze 14-jarige noteerde de hoogste sprong deze dag: namelijk 1.70m. Andersom werd er luid geaplaudiseerd door de senioren en masters bij de clubrecordsprong van B-pupil Diede Gerdsen over 1,05m.

Kroketten
Om de zwoegende juryleden toch van een lekkere warm hap te kunnen voorzien waren de "mensen van de bar" begonnen met het frituren van kroketten. Dit was nooit eerder gedaan en dat bleek ook al snel. De stoppen in de meterkast van het clubgebouw sprongen spontaan en zorgden even voor een serene rust op de baan. De gehele muziekinstallatie zat zonder stroom. Dit was van korte duur. Na een klein kwartier galmde de basdrum van het overbekende AVW-lied weer over de baan.

Rond 13.00 uur  lag de gehele wedstrijd stil. Voor de juryleden was dit even een welkome break in hun activiteiten. Voor de atleten was deze tijd ingeruimd om de Antoine Lamers trofee uit te reiken. Deze trofee wordt jaarlijks uitgereikt aan de atleet die het voorbije jaar de beste MiLa-prestatie heeft neergezet. Dit keer was dit Robin Scholten, die als B-junior al een prachtige tijd had gelopen op de 800m.
De verkiezingstrofeeën voor de atleten van het jaar gingen respectievelijk naar C-junioren Simone Hendriks en Kaj de Vries. Als Trainer van het jaar was Michael Meijer gekozen door de meerderheid van de atleten. Voor Michael betekende dit eerbetoon een vervroegd afscheidkado daar hij ons in januari 2009 gaat verlaten. Dan vertrekt hij voor minstens 1 jaar naar Australië om daar zijn geluk te beproeven.

Groene streep
In de wedstrijd verging het diezelfde Michael een stuk lastiger. Hier wreekte zich het tekort aan eigen training op de verschillende onderdelen. Al vorderend in de wedstrijd namen zijn tegenstanders steeds meer afstand van hem. Met name Rick en Sander streden een spannende strijd om de eerste plaats. Vooraf aan de 400m had Rick een voorsprong van bijna 200 punten op Sander. Dit bleek niet toereikend te zijn. Indien Rick 2 seconden harder had gerend op de 400 meter had hij zijn clubkampioenschap geprolongeerd. Door de snelle tijd van Sander op de 400m moest Rick hem voor laten gaan. Deze 400m kende nog wel een dramatisch voorval. Ervaren 400m-loper Sander merkte vooraf aan zijn start terecht op dat men de verkeerde startstrepen gebruikte. Met het schaamrood op de kaken moesten de starter, de scheidsrechter lopen, de startcommissaris en de wedstrijdleider bekennen dat zij de verkeerde kleur strepen hadden gehanteerd, namelijk de gele van de 800m start. Deze fout was gemaakt bij zowel de  400m bij de masters als bij de dames senioren.
Tot grote spijt van de wedstrijdleiding hadden enkele atleten hierdoor een beslissend nadeel ondervonden voor een clubrecord of een goede klassering in het eindklassement. Opnieuw laten lopen was na zo'n vermoeiende meerkamp echter geen alternatief.
Geheel in de sfeer van de wedstrijd namen de gedupeerde atleten de fout sportief op. Helemaal top!

Het einde
Na de spannende en afsluitende pendelestafette tussen 6 teams kon om 17.15 uur de prijsuitreiking beginnen. Omdat alle categorieën een eigen klassement kennen duurt deze uitreiking traditioneel "errug lang". Zeg maar gerust: te lang. Natuurlijk is het lastig om deze uitreiking met zoveel categorieën in te korten en Ronald, de microfonist, maakt er telkens weer een hele show van. Maar de organisatie doet er verstandig aan hier iets op te verzinnen.
Het lange wachten mocht de pret van de dag echter niet drukken. Het uitstekend verzorgde buffet direct na de prijsuitreiking deed alles snel vergeten. Het direct hierop aansluitende clubfeest was het toetje op de slagroom van de perfect georganiseerde Clubkampioenschappen 2008.